මම මීට කාලෙකට කලින් ඕස්ට්‍රේලියාවෙ ගිහින් ආපු බව මේ බ්ලොග් එක කියවන හැමෝම දන්නවනෙ.
සිංගප්පූරුවට කෑම එකක් ගෙනියපු එක,
සබ්වේ එකෙන් කාපු එක,
ඇන්ටි අක්කගෙ කතාව එහෙම ඒ ගමනෙදි වෙච්ච දේවල් තමයි. දැන් කියන්න යන කතාවත් එහෙදි වෙච්ච දෙයක් තමයි.
ඔන්න ඉතින් අපේ මෙල්බර්න් ඔෆීසියෙ වැඩ කර කර ඉන්නකොට දවසක් මට ඇහෙනව අපේ ලොක්කා එක එක්කෙනා ගාවට ගිහින් මොනවද කුටු කුටු ගානව. මගේ එහා පැත්තෙ තියන කියුබිකල් එක ගාව කෙල්ලත් එක්ක මිනිහ කතා කරන වෙලාවෙ මමත් හොදට කන දාගෙන හිටිය. කතාව මෙහෙමයි, ඊට පස්සෙ දවසෙ දෙන්නෙක් අස්වෙලා යනවලු අලුත් තැනකට. ඉතින් එයාලත් එක්ක දවල් කෑමකට යනවලු එදාට.
මමත් ඉතින් බලන් හිටිය මට දැන් කියයි දැන් කියයි කියල. ඕස්ත්‍රේලියාවෙ කෑමත් ගනන් එකේ දවල් කෑමක් සෙට් වෙනවනම් කොච්චර එකක්ද. ඔන්න දවස උදා උනා. දවල් කෑම වෙලාවත් ලගට ආව. කට්ටිය එක්කෙනා දෙන්න නැගිටල යන්න ලෑස්ති උනා. මගේ මැනේජර් වෙච්ච මර්කො ලගට ඇවිල්ල ඇහුව "විදුල, අපි දවල් කෑමකට යනව, ඔයත් කෑම ගෙනල්ල නැත්නම් ඒකට සෙට් වෙන්න" කියල. මමත් ඉතින් ඌක කියන කල්නෙ බලන් හිටියෙ. හරි හරි යමු යමු කියල නැගිට්ට.
ඔන්න ඉතින් කට්ටියම මෙල්බර්න් ටවුන් එක හරහා ඇවිදගෙන ගිහින් එක ෆුඩ් කොට් එකකට ආව. ඇතුලට ගිහින් ලොකු මේසයක් එහෙම අල්ලගෙන ලොක්ක කියපි, "එහෙනම් කට්ටිය ගිහින් තම තමන්ගෙ කෑම ටික අරගෙන එන්න. මම එතකන් මේසෙ බලාගන්නම්". යකෝ කවුද දන්නෙ, අපි ඇවිල්ල තියෙන්නෙ going dutch නෙ. ලංකාව වගේ නෙමෙයි මෙහේ, කවුරුවත් අස්වෙලා යනකොට කොම්පැනිය ගානෙ කෑම දෙන්නෙ නෑ. අපි අපිම සල්ලි ගෙවල කෑම අරගෙන එකතුවෙලා කන එක තමයි කරන්නෙ.
ප.ලි.: මේ සිද්දිය වෙලා ගොඩක් කල් උනත් මෙහෙම කෑමකට යන එකට කියන නම දැනගත්තෙ හුගක් ලගදි අරුනි අක්කගෙ ලිපියක් කියවල. ඉතින් මේ ලිපියෙ මහන්සියෙන් කොටසක් එයාටත් තියනව.
වැඩි විස්තර...
Image Source : http://www.coloribus.com/adsarchive/tv-commercials/dos-equis-beer-going-dutch-16200955/
විදුල හසරංග
http://vidula-sinhala.blogspot.com
http://vidulahasaranga.blogspot.com
